Hello,

I's been 28 days since I left Kiev. My mind is still partly in Kiev. I don't know whether it's because Kiev was my first stop, or because Kiev was a very up city but I liked there very much. I`ve met many people, observed many lives, build real relationships. My colleagues, bar mates, friends and the woman I bought pastry every morning... I liked them all without any comeback. I've expected nothing but sincerity and I also promised nothing else. Luck was always with me. Nice people crossed me, so I lived unforgettable moments.

I have no bad memory. Or I just not realised. I think everything is fine and on it's rail. I've almost never used technology except work and communication. I didn't have a map, and didn't googled "where to go in Kiev." Besides, places I've been during Kiev, don't have a chance to be on the net. So I don't write them down here. Search and find yourself, but only if you can smell if it's bad or good.

For example, one day while walking in an desert street I've heard some music. There was nothing except buildings. I've entered an apartment, turned the corner at the back entrance of the apartment, two guys were standing. I asked them where the music was coming, they said from a party. I wanted to go in, they said 70 grivna. The guys asked me entrance fee, a voice in me gave the money. They put me a wristband. The party was on the 5th floor and the elevator was broke. Every floor was empty and I was drunk and scared. At the end of the stairs I've entered a black door. There was a little red light. Inside there was 3 or 4 people, barmaid, some empty bottles on the bar. I've moved to the next room. It was 30 - 40 square meters. The Dj was making some music on his own. Music was fine but the place was empty. Then somebody approached my and said the doors was just opened 10 minutes ago. In 15 - 20 minutes 150 to 200 people came. The room where the Dj stands was completely dark. Just music and dance. And only then I've realised I've landed in another county. I was in Kiev for a month.

I want to live with technology at minimum level. I don't use the phone line of the country I'm in. My phone has no function except alarm clock. I have no communication than Facebook and e-mail. No one can interrupt me. I completely focus on where I am and what I'm doing. I only make real social relationships. I'm not trying to get to know somebody through social media. I'm living 20 years before.

When I'm meeting somebody, I go our meeting place 5-10 minutes before and wait. I know he/she is coming but I'm not sure. What if something came out, what ifwe misunderstood each other...  I became happy when I see the person coming.

anyway, let’s get back to Kiev. Kiev has an unusual atmosphere. It pulls one to itself. Its texture, entertainment life, Dnipro, churches, subway… I’ve always felt safe and happy. It’s a city that gives energy. I’ve already missed it there. I’ll definitely go back there. My dear Kiev…

Tabasco; was my first job experience. There was 40 to 50 people. I didn’t understand what they were talking. Everything was beyond my routine. Different names, different language, different glances… I knew it would be different but it didn’t took too long to get used to. We had communication problems. I had not much English speaking workmates but we managed somehow. Professionally I’ve gained much knowledge, but it wasn’t sufficient enough, since it was my first working place abroad. I was astonished, they were astonished. Both sides were inexperienced. However, Tabasco now has a special place in my heart. Thanks for everything Tabasco…

Hostel Veselka; I’ve spent there two months. In a room we were sometimes six people, eight or sometimes up to twelve people. In military we were maximum ten people in a dorm. I’m nor complaining. I’ve met various people. Lately it was like a home to me. I’ve ate, drunk, loved, shared and get sad in Veselka. I have to say that I’ve suffered from now one but Turks. The chats were always focused on sex. The only word getting out from them was “woman”. I had to endure such conversations not to be impolite. I can clearly say that the only thing that bothered me in Kiev, was the Turks in the Hostel. But only some! For example, someday when we were chatting about Ukrainian politic issues, cinema etc. Osman came and said “Why are you making idle talk, just talk directly about sex, don’t waste time.” And I just couldn’t say f*ck off! (It would be better if I didn’t translate this part to English, but you should be aware of this kind of things. Dear Osman, if you are reading this lines, Ukranian women are not as cheap as you thought. By the way, there wasn’t any Osman in the Hostel.)

People are happy in Kiev, more happy than people in Turkey. Conditions are tough but they are happier. They like to drink and have fun. Music has a quality in this city. Every location is designed elaborately. They have an entertainment culture. There is effort even in the napkins. One day I asked someone why the liquor so cheap was. He said it was their lifestyle, everything could be expensive except liquor. I don’t know the liquor being so cheap was a good or bad thing, since I drunk too much. Water is more expensive than beer, so does the coke. Someday I intended to buy Vodka and an apple juice, the juice was more pricy so I put it back…

Petro, Anna. My most beloved ones in Kiev. I’m so glad I had you. Without them, I couldn’t be writing this lines so joyous. They were the most important factors of Kiev. I’m kissing them all, I don’t know what I would do without them. 

I’m writing there while having a sip of my coffee by the lake of Kişinev Botanic Park. I’m in a very good mood, in a good health…

So long…

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Selam

Kiev'den ayrılalı 28 gün oldu. Aklımın bir kısmı orada kaldı. İlk durağım olduğundan mı yoksa çok keyifli bir şehir olduğundan mı bilmiyorum ama Kiev'i çok sevdim. Bir çok insanla tanıştım, bir çok hayatı gözlemledim, gerçek ilişkiler kurdum. İş arkadaşlarım, bar arkadaşlarım, dostlarım, her sabah kahvaltılık aldığım poğaçacı kadın vardı. Hepsini ayrı sevdim. Karşılıksız, salt sevgi. Kimseden samimiyet dışında bir şey beklemedim. Kimseye de bunun dışında bir şey vaadetmedim. Şans hep benimleydi. Güzel insanlar çıktı karşıma, unutulmaz anlar yaşadım. 

Kötü, lanet olsun dediğim bir anım olmadı. Ya da konsantrasyonum yüksekti farkedemedim.  

Her şey yolunda bence, yolunda değilse de benim haberim yok, iyi böyle.

Neredeyse iş ve haberleşme dışında teknolojiyi kullanmadım. Haritam olmadı, internete Kiev'de nereye gidilir yazmadım. Hoş gittiğim yerlerin internettenbulunma ihtimali yok. O yüzden ben de yazmıyorum. Yazsam da bulamazsınız zaten. Arayın, bulun. Kafanızı her deliğe sokun. Tabi burnunuz iyi kokuyla kötü kokuyu ayırabiliyorsa! 

Mesela bir gün ıssız bir sokakta yürürken, bir müzik duydum, etrafta binalar dışında hiç bir şey yoktu. Bir apartmanın dış

kapısından girdim, köşeyi döndüm, binanın arkasındaki girişte iki kişi duruyordu. Müzik nereden geliyo diye sordum, parti var dediler. İyi bi bakayım dedim, 70 Grivna! dediler. Yani apartman kapısında 2 kişi benden parti var diye giriş parası istedi. İçimdeki ses parayı verdi. Bileklik taktılar, 5. kat, asansör bozuk dediler. Tipler çok bıçak sırtıydı. Karar veremedim. Neyse merdivenlerden çıkmaya başladım, her kat boş ve hizbeydi, alkollüydüm.Korkmaya başladım. Karanlık ve ürkütücüydü. Korkuyla müziğe doğru yürüdüm. Sonunda merdivenler bitti. Siyah bir kapıdan karanlık bir mekana girdim. Kararsız, kırmızı bir ışık vardı. 3-4 kişi, barmen kadın, barda da 5-6 tane boş şişe vardı. Nerdeyim acaba diye düşündüm epey. Tipler gerçekten bıçak sırtıydı. Diğer tarafa geçtim. 30-40 m2 lik bir oda vardı. Dj kendi kendine müzik yapıyordu. Müzik güzeldi ama bomboştu. Sonra biri yaklaştı; merak etme kapı 10 dk önce açıldı dedi. 

15-20 dk sonra yaklaşık 150-200 kişi doldu mekana. Dj in olduğu bölüm full karanlıktı. Sadece müzik ve dans. Çok orjinal tipler vardı.

Kimse kimsenin umurunda değildi. Ülke değiştirdiğimi, başka bir dünyada olduğumu o an anladım. Kiev'e geleli 1 ay olmuştu ve çok gezmiştim. 

Teknolojiyi minimumda yaşamak istiyorum. Bulunduğum ülkenin hattını kullanmıyorum. Telefonumun çalar saati dışında fonksiyonu yok. Facebook ve mail dışında iletişimim yok. Ulaşamıyor, ulaşılamıyorum. Bu da beni anı yaşamaya itiyor. Kimse keyfimi bölemiyor. Tamamen bulunduğum mekana, duruma odaklanıyorum. Etrafıma bakınca benden rahatını göremiyorum. Sadece gerçek ilişkiler kuruyorum. Kimseyi sosyal medya aracılığıyla tanımaya çalışmıyorum. Çok değil 10-15 yıl öncesini yaşıyorum ve şahaneyim. 

Biriyle buluşacağım zaman sözleştiğimiz yere 5-10 dk önce gidiyorum ve bekliyorum. Buluşacağım kişiyi görünce mutlu oluyorum. Evet çok basit, mutlu oluyorum. Buluşacağımızı biliyorum ama emin değilim. Ya işi çıktıysa, ya yanlış anlaştıysak, gelir mi ki acaba diye beklerken karşıdan gülümseyerek gelen bir tanıdık görüyorum ve içimi huzurlu bir mutluluk kaplıyor, gülümsüyorum. Bu hissiyatımın iletişimimizi etkilememe ihtimali sıfır.

Neyse Kiev' e geri dönelim. Değişik bir havası var Kiev'in, insanı kendine çeken. Dokusu, insanları, eğlencesi, Dnipro'su, kiliseleri, metrosu. Kendimi hep güvende ve mutlu hissettim. İnsana enerji veren bir şehir. Şimdiden çok özledim ilk fırsatta tekrar gideceğim. Canım Kiev.  

Tabasco; ilk iş deneyimimdi. İçerisinde 40-50 kişi vardı. Konuştuklarından bir şey anlamıyordum. Her şey alışkanlıklarımın 

dışındaydı. Farklı isimler, farklı dil, farklı bakışlar. Zor olacağını biliyordum ama alışmam uzun sürmedi. İletişim problemimiz vardı. İngilizce bilen kişi sayısı fazla değildi ama bir şekilde iletişim kurduk. Mesleki anlamda faydalı bilgiler edindim ama yeterli değildi. Çünkü ilkti. Şaşkındım, şaşkındık. İki tarafın da tecrübesiz olması... Lakin Tabasco ilk iş yerim ve kalbimdeki yerini çoktan aldı. Her şey için teşekkürler Tabasco... 

Hostel Veselka; 2 ayımı geçirdim. Bir odada bazen 6 kişiydik bazen 8 bazen 12. Askerde en fazla 10 kişilik koğuşta kalmıştım. Şikayetçi değilim. Çok değişik insanlarla tanıştım. Son zamanlarda evim gibiydi. Veselka'da yedim, içtim, sevdim, paylaştım, üzüldüm. Söylemeden geçemeyeceğim; Türk'lerden çektiğimi kimseden çekmedim. Bu kadar mı seks odaklı yaşanır. Kadın dışında 2 kelime çıkmaz mı insanın ağzından. Kırmak istemediğim için bu sohbetlere maruz kalmak, kafa sallamak, çok dayanılmazdı. Net bir şekilde söyleyebilirim ki Kiev'de keyfimi kaçıran tek şey hosteldeki Türk'lerdi. Tabi ki hepsi değil. Dışarı çıkıp gezip dolaştığım Türk'ler de oldu. Ama bazıları! Mesela bir gün biriyle Ukrayna'nın meselelerinden, sinemadan vs sohbet ederkn bizim Osman gelip bana; ne boş muhabbt yapıyon, seksten bahset direkt seksten, zaman kaybetme dedi. Ben ona bi siktir git diyemedim. (bu bölümü İngilizce'ye çevirmesem daha iyi

ama bilin istedim. Sevgili Osman eğer bu satırları okuyorsan, Ukrayna'lı kadınlar sandığın kadar ucuz değiller. Bu arada Osman diye biri yoktu hostelde).

İnsanlar mutlu Kiev'de Türkiye'den daha mutlular diyebilirim. Şartlar ağır ama mutlular. İçmeyi eğlenmeyi seviyorlar. Müziğin kalitelisi var bu şehirde. Her mekan özenle tasarlanmış. Eğlence kültürü oluşmuş. Peçetelere kadar emek var. Bir gün birine içki neden bu kadar ucuz diye sordum; bu bizim yaşam şeklimiz, her şey pahalı olabilir içki olamaz dedi. Bu kadar ucuz olması iyi mi  kötü mü bilemedim çünkü çok içtim. Su biradan pahalı. Kola da öyle. Bir gün votka aldım, bi de elma suyu alayım dedim, elma suyu daha pahalıydı bıraktım... 

Petro, Anna. Kiev'de ki en sevdiklerim. İyi ki vardı bu insanlar. Onlar olmasa bu satırları bu kadar keyifli yazamazdım. Kiev'i Kiev yapan önemli unsurlardır kendileri. Hepsini öpüyor, onlar olmazsa ne yapardım bilmiyorum. 

Bunları Kişinev botanika parkta gölün kenarında, çimlere yayılmış kahvemi yudumlarken yazıyorum. Keyfim çok yerinde, sağlığım sıhhatim tastamam... 

Görüşmek üzere.