Hi.

After Sri Lanka I reached to Bangkok. Our fight started at the airport with Thailand. I was feeling bad, energy was quite low. I started to work in LogoBKK agency, central world, Bangkok and found a hostel, close to working place. I did not do anything during 15 days, just work and hostel! My psychology is broken because of Bangkok. The streets smell realy bad, local people pretty sad and sick of tourist, always traffic jam, busy etc. Huge and touristic city, realy awful, has dark energy...

I was totaly unhappy until met with Dmitry and Lena. They were selling photo in the street and invited me their hostel with a good reason, it was free! Yes, free hostel in Bangkok. Nobody knows why but it is free. People calls the owner Hero. He is realy HERO. He is bored of Russian people. When he learned I am Turkish, him eyes smiled because the hostel full of  Russian. They know what is free or cheap in the city. They know even free hostel, breakfast, dinner, water etc. etc. They are hard core travelers. I learned many things from them.

I met with Kasia (Poland) at the Hero's hostel. She said they were going to Koh Phangan. I said okay, lets go. I dealed with agency about 1 month but I quit my job. I had to do it. I could not endure to Bangkok! We decided to go to Pattaya before Koh Phangan and x joined us and started to hitchhiking. When we reached to Pattaya, it was around 2 AM. I met a man from Iran and he invited us him home in first minute. Him name is Ali (beach boy). After that something happened with x. I do not want to remember again. So I pass that part. The next day said goodbye to Beach Boy and x. We decided to contunie together with Kasia and story began...

- What time is it?
- 11 PM.
- Where we are going?
- Out of Pattaya.
- Where?
- I do not know.
- Where we will sleep?
- I do not know.
- Me too.
- Then choose a town from sign.
- Haha. okay!
- Mmmm, S........ (I just remember first latter of city)
- Okay, let's go...

We started hitchhiking on the highway, a couple stopped and discussed around 5 min. about what they could do for us. They decided to go. We passed their home, their goal was send us a best spot but they could not. No actualy they could. We had accident. We crashed with 3 ladyboys.
The Interesting thing; we were talking about Pattaya's ladyboys with Kasia 10 min. ago! We did not have any plan, place to sleep, destination but we had accident and everything changed with it. The police officers offered us the police box. We could sleep there. There was double bed, shower etc. So It was the best spot. We asked about stay one more night :)  We met a Thai woman and we call her Boss.

- Are we friend forever?
- Yes boss, we are.
- Okay, I have a land in a village, north of Thailand, if you want, you can stay there. There is a    wooden home, lake, sauna, kitchen, everything.
  I can give you a motobike.
- Okayyyyyyyy!
- Do not say okay quickly, think about it
- No need, we are okay... How we can go there?
- I will go in 2 days by ambulance of my bf and I will sell coffee somewhere on the road. If you do not mind, you can join us.
- Okay, even better, we are in!

After 2 days we started our fantastic travel. It took 18 hours, was great. We had break in different places to sell coffee. Especially Italian village. It is not a village and Italian. People works for an Italıan factory. Looks like small city. 3 floors max, 6-7 m2 homes just for sleeping. Kinda American
Prison style. They are cooking on the road and there are toulets and shower in every corner. Showers has not door! People drinking, smoking, fighting, making party etc. Different world. Do not need to anything to be high but ve did and had yummy dinner. There was the deepest street, I wondered and we got there. There was laudy music but the strett was totaly empty. According to sound it must be street party. After that I saw a room with red light, people were sitting as sircle and women were naked. I felt something wrong, and we got back, no one saw us. I am still wondering, what was going on there. If I was alone, I would like to explore it. Maybe next time because I feel like that I should go back again and live a few days in there.

Anyway we arrived to our land. It was in a village but like farm village, homes are pretty far each other. Still I do not know It was which city, village but we had good time in there. We did not have electricty, cooked on fire, chilling and chilling. People of village was pretty nice and welcoming, we had even party in village.

We met a woman who know English, she has a crew, they know English and all has a kid from europenian men! I guees it gives you an idea about Thailand. It was pure village, middle of nowhere! We visited another villages and at least we saw a farang (it means white people in Thai language) in every village or town, over 50 years old, has Thai wife and kids, kinda second spring. In this case, I believe that there is no place in Thailand without farang! I chat with two friends who read "Private Dancer" and shared my experiences, they said same with book. If you do not have time to explore Thailand, you can read that book.

After 7-10 days, it was time to leave from ourland. Boss said you can not go by hitchiking and got ticket for us. We said Ayuttaya or smth like that, because we did not want to go to Bangkok again but we woked up in Bangkok. She got ticket to Bangkok. We said okay, then lets earn some money in Bangkok. We stayed 4-5 days and sold my postcards and Kaska's photos. It was good business. After that went to Malaysia for visa run by hitchiking. By the way hitchiking is quite hard in Thailand because all the time they want to buy ticket for us. Maybe 6-7 times they did it by force. I never forget that a mum and doughter took us their car. Mum did not allow hitchhiking. Went to railway station, got ticket. She said that before get on train you can go to toilet, we already paid!
I could not find anything to say! She get us food, we did not finish all during the way!

We arrived to Penang, Malaysia stayed 2-3 days. We did not have any plan, were thinking about next. Could be Indonesia, Myanmar, Sri Lanka etc. But we decided about Bangkok :) When we arrived to Thailand border, they did not allowed to Kaska because she already had 2 enterences by land and 3. was not possible. We went to Langkawi, island of Malaysia and passed by ferry to island of Thailand and start to hitchiking to Bangkok. Our purpose was getting money and going to Koh Phangan to rest for a while because we already made 3000-4000 km by hitchiking. We were tired but had fantastic moment during the hitchike. Anyway, arrived to Koh Phangan (even went to island by hitchike via truck) and we seperated. We still love each other but we sicked of each other after 25 days :)
It was my first travel with travel mate, and it is not for me! I do not feel free. I stayed Koh Phangan 25 days and Kaska got back to Bangkok again... Crazy!

Koh Phangan is quite nice and shit island. You can find whatever you want. Right side is shity side fool moon crew staying in that part, fancy party hostels dirty bars etc. Left side totaly peaceful, there are many nice people, yoga schools, beautiful nature and beaches. Especially the Zen Beach! It is my favorite beach so far. Sunset is amazing, magical like each day different theater. I watched it maybe 22 times with nice traveler musicians and dancers, full of peace,  fantastic colors, outside of the world. If you been in Phangan and did not go to Zen Beach, go back again, believe me it worths! I was leaving in shit side of island because accomoddation was cheap. I was hitchiking every day to other side. Everyone had motorbike, I had not. I did not spend money for it because every bike
for two person and met with many people. I had some crazy and romance stories because of hitchiking. No regret! Last 7th-8th days I moved to nice part, lived in B...o Fishing with very nice people. It is an illegal, quite cheap hotel or smth indefinable. Nice memories!

I did not go to famous full moon party because I knew the people of fool moon party and it is not for me. Drunken european teenagers. I been some pretty cool jungle parties. There are realy special places! I do not know how can I descript! But not bar or ordinary party places.

Koh Phangan has special power, you can feel it. Hard to leave and you feel like that there is not other life outside of island, you can forgot everything! For example I forgot last day of my visa, 2 days overstay and paid 30 $ but never regret! It reminded me "Lost" many time. Anyway it was time of Indonesia rainbow world gathering and I went to Malaysia by hitchiking with Cozy.

Anyway Thailand was black, white and pink for me. You can find everything whatever you want, heaven or hell, up to you. I do not want to go to Bangkok again but I know that I will (after I finished this post I talked with my uncle and he said that the tickets are very expensive except for Bangkok, lets meet in Bangkok, I said okay, we have to:). There is not such a country as Thailand. It is common country of the european. The main source of country is tourism so it is the most corrupt country I have ever seen. It is the reason why i did not like it. I realy travelled too much but I could not see any place without tourist. A Thai friend of mine said
that there are many restautants bars in Thailand, name is foreign, owner is foreigner, stuff is foreigner, I feel myself foreigner in my country!I think this is the summary of Thailand...

People realy like their king or they have to. I heard smth about that, I am not sure. I saw a helmet in a village, it was written on helmet "I love my King". You can see in every home and street photos of the King. I do not have to see million time! High royalism.

I also did not like to much Thai food except for noodle and some fish but I had some nice food at some homes. I think Thai food is overrated. It is part of  tourism trap! If you are not agree with me, you should try food of Turkey or Borneo side of Indonesia. You will see what I mean...

Thailand is very complicated country. You need a lot of time and energy to understand it. I am very tired of Thailand. Good luck to you...

Now I am in Indonesia, 1 month Rainbow camp, 1 month travelled around Indonesia and now I have started to work in Jakarta.  My camera broken so I do not have less photo than usual. I used Kasia's. Thanks for the nice memories and machine dear...

I tried to make my Thailand story short but still long. If you read until here, thank you, love you so much.

With love...


--------------------------------------------------------------------------------------


Selam.
Sri Lanka'dan sonra Bangkok, Thailand'a vardım. Kavgamız havaalanında başladı. Enerjim çok düşüktü ve kötü hissediyordum. Her ülkenin enerjisi olduğuna ve bunun sınır kapılarında başladığına inanıyorum. Hostele yerleştim, LogoBKK de işe başladım. Tesadüfen hostel iş yerime çok yakınmış. İş yerim büyük bir AVM nin ofis katındaydı. 15 gün boyunca sadece işe gidip hostele döndüm. Yemek dışında dışarı çıkmadım. Bir çeşit depresyon haliydi. Şehir çok pis kokuyor, sıcak ve leş gibi trafik var. İnsanların suratı oldukça asık, turistten bıkmış durumdalar. Ülkede savaş var sanki, herkes mutsuz. En mutsuz gezginleri Bangkok'da gördüm. Buna ben de dahilim, hem de çok!


Bu mutsuz ve karanlık süreç Dmitry ve Lena ile yolda karşılaşıncaya kadar devam etti. Caddede fotoğraf satıyorlardı. Biraz sohbet ettikten sonra bizim hostele gelsene, bedava dediler. Şaşırdım, tamam dedim ve ertesi gün taşındım. Kimse hostelin neden bedava olduğunu bilmiyor. Sahibinin
gerçek adını bilmiyorum, Hero diyorlar. Gerçek bir Hero! Türk olduğumu söyleyince gözleri büyüdü, elimi sıkıca sıktı çünkü Rus'lardan sıkılmıştı. Rus'lar gördüğüm en (nasıl desem) parasız gezginler. Nerde ne bedava, nereye nasıl bedava gidilir, yemek nereden bulunur vs her şeyi biliyorlar.
Dışarıya kapalı oldukları için kendi içlerinde iletişimleri çok güçlü ve hepsinin her şeyden haberi var. Paranız biterse, parasız bir Rus bulun. Epey şey öğrendim onlardan.

Hero'nun hostelinde Polonya'lı Kasia ile tanıştım. Hostelde sadece ikimiz Rus değildik. Otostopla Koh Phangan'a gideceğini söyledi, ben de geliyorum dedim. Bir işim vardı ama Bangkok'a daha fazla katlanamazdım, işi bıraktım. Koh Phangan'dan önce Pattaya'ya bir bakalım dedik, X de bize katıldı.
Üç kişi başladık otostopa. Gece saat 2 gibi vardık, kalacak yer lazımdı, para vermek istemedik, kiliseye gittik, almadılar. Yürüyüş caddesi diye bir barlar sokağı var et pazarı gibi. Garip bir şey oldu, birisi bana bir adamı işaret etti, birbirimize baktık, anlamadık, selamlaştık, tanıştık, 1 dk sonra
evine gidiyorduk. Güvendim! İyi ki güvenmişim, çok güzel bir adam çıktı. Adı Ali, iran'lı. Bir gece kaldık odasında. Sonra pek hatırlamak istemediğim şeyler oldu. Bize katılan X sapıttı, kafa gitti, bir çeşit kriz haliydi. Yaklaşık 12 saat kurtulmanın yollarını aradık, psikolojimiz haraptı. Sonunda akşam 10 gibi bir şekilde kurtulduk, derin bir nefes aldık, kendimize geldik. Hadi kaçalım bu günah şehrinden dedik ve hikaye başladı;

- saat kaç?
- 11
- nereye gidiyoruz?
- bilmiyorum.
- nerede yatacağız?
- bilmiyorum.
- ben de bilmiyorum.
- hadi tabeladan bir şehir seç.
- haha, tamam. mmmm, S....... (sadece baş harfini hatırlıyorum)
- hadi gidelim.

Kasia'nın seçtiği şehre doğru otostopa başladık. 2-3 dk sonra bir çift durdu. Nereye dediler, şu şehire dedik. 5 dk aralarında konuştular, kararsız ve zararsız bir çiftti. Sonunda ne yapacakların karar verdiler ve yola koyulduk. Çok uzağa gitmiyoruz ama sizi iyi bir noktaya bırakabiliriz dediler. Evlerini geçmiştik, 5-10 km daha gidip, bizi bırakıp geri döneceklerdi. Şöför bana bir soru sordu, cevap verdim, dört yola çıkmak üzereyken arkasını döndü, bir şeyler söylüyordu, o bize, biz de solumuzdaki yoldan gelen ve saliseler içinde çarpışacağımız, içinde 3 laydboy olan arabaya bakıyorduk. Derken toz duman! İşin komik tarafı; 5 dk önce Kasia ile ladyboylar hakkında konuşuyorduk, neden bu kadar fazlalar Pattaya'da vs diye. Daha önce böyle bir kazaya karışmamıştım. Kafamı tavana çarptım, çenem vs epey ağrıyordu, 10 gün yemek yemekte epey zorlandım. Şöförde ve Kasia'da bir şey yoktu. Önde oturan kadının kaşı açılmıştı.
Diğer arabadan birinin dişleri kırılmış, diğerinin ayağında problem vardı. Polis, ambulans geldi. Şok halindeydik ama 5 dk sürermiş gezgin şoku. Herkes bir şeyler yaparken biz kaldırıma oturup, ben bir elimle kafamı tutarken ne yapacağımızı, nereye gideceğimizi tartışmaya başladık. Hastaneye gidip mr çektirmek tamamen gündem dışıydı. 45 dk kadar kaldık, sonra polisler nerede kalacaksınız dedi, bilmiyoruz dedik. Hadi gelin size bir oda verelim dediler, gülümsedik. Duble yataklı, duşlu, mutfaklıydı. 2 gün kalsak olur mu dedik, olur dediler :) 15 dk sonra patron diye seslendiğimiz bir kadınla tanıştık 10 dk sonra şu sohbete
başladık;

- Sonsuza kadar arkadaş mıyız?
- Öyleyiz Patron.
- Tamam o zaman. Kuzeyde bir arazim, içinde ahşap evim, göl, sauna, mutfak var. Bir de motor veririm size, ne kadar isterseniz kalırsınız.
- Tamammmmm!
- Hemen tamam deme, düşünün biraz.
- Gerek yok, biz tamamız. Nasıl gideceğiz oraya?
- Biz 2 gün sonra erkek arkadaşımın ambulansıyla gideceğiz ama yolda durup bazı yerlerde kahve satacağım, size uyarsa birlikte gideriz.
- Süper, geliyoruz!

2 gün polis ofisinde kaldıktan sonra yola çıktık. Yolculuğun enteresan olacağını biliyor ama bu kadarını beklemiyorduk. 18 saat sürdü, çeşitli yerlerde durduk, toptan kahve sattı patron. Çok dip ve enteresan yerlerde durduk. Özellikle bir tanesi çok acayipti. Nizami blokları olan, 7-8 caddeli bir site düşünün, cadde dediğim 2 metre yok, sadece yürümek için. Binalar 3 katlı ve evler 6-7 m2, sadece uyumak için, mutfak ve tuvalet yok. Amerika tipi hapishaneleri hayal edin, hücreler biraz daha büyük, avlu çok dar, herkes avluda yaşıyor, yemek yapıyor, yiyor, gece uyumaya hücreye dönüyor. Her köşede banyo ve tuvaletler var. Banyolar kapısız, hep bir telaş, yemek yapan, duş alan, koşuşturan insanlar. Patron'un arkadaşları güzel bir sofra hazırladı epey yedik. Yemekten sonra
telaş yerini eşref saatine bıraktı. İçkiler vsler çıktı, müzik sesleri gelmeye başladı. Tam bir çingene hayatı. Sonra ikinci katta kavga başladı, kadın muhtemel kocasını epey dövdü, herkes bitene kadar izledi, diğer tarafa baktım değişik, dövmeli adamlar 2. katın holünde yürüyor, tam bir Amerikan hapishanesi. Sonra diğer sokaklara bakalım dedik. En dipteki sokağa gitmek istedim, enerjisi tamamen farklıydı ve yüksek sesli müzik vardı. O müzikle sokakta parti olması lazımdı ama
görünürde hiç kimse yoktu. Yürümeye başladık, 2-3 odayı gördüm, insanlar kırmızı ışıkta daire şeklinde oturuyor, kadınlar çıplaktı. Yanımda Kasia olduğu için huzursuz oldum, kimse görmeden geri döndük. Hala orada ne olduğunu merak ediyorum.

Maceralı bir yolculuğun ardından yolun sonuna geldik. Kalacağımız yer çiftçi köyüydü. Evler geniş araziler üzerinde ve birbirinden epey uzak. Hala hangi köyde ve hangi şehirde kaldığımızı bilmesek de 8-10 gün kaldık. Elektriğimiz vardı ama kullanmayı bilmiyorduk, sormadık, öyle sevdik. Ateşte yemek pişirdik, küçük şirin gölümüzün kenarında yaydık, motorumuzla komşu köylere gittik, köylü arkadaşlar edindik, köy partimiz dahi oldu.

Yoldan geçerken köylüler yemeğe çağırdı, gittik, İngilizce bilen birine haber göndermişler, geldi. Sohbet ettik vs. Akşam arkadaşlarla parti yapıyoruz, gelin dedi, tamam dedik. Akşam buluştuk, 5-6 kadınlardı ve hepsi İngilizce biliyor ve babası avrupalı olan en az 1 çocukları var. Tabi ki baba ortada yok. Buradan Tayland'da neler döndüğünü biraz hayal edebilirsiniz. Tayland'ın kuzeyinde, gözden uzak, gerçek bir köydeydik! Başka köyleri ya da kasabaları dolaştığımızda, her yerde en
az 50 yaş üstü bir avrupalıya denk geldik. Bunları çok yazmak istemiyorum İngilizce'de paylaşımımda bahsetmedim ama sen yabancı değilsin. Tayland'a yaşı ilerlemiş avrupalılar gelip, gözlerden uzak bir yere yerleşip, kadın satın alıp (başka türlü açıklayamazdım) sözde ikinci baharını yaşıyorlar. Kiminin çocuğu var, kiminin yok! 3-5 tanesi ile sohbet ettik, Kasia bir İngiliz'e eşinle nasıl tanıştın diye sordu, adam kekeledi, mevzu bu değil şimdi dedi, sonra yanımızdan ayrıldı. Diğer taraftan Tayland'da oturum almak isteyen ve asya kadını seven avrupalılar gelip, kadınlara avrupa vaad edip, evlenip, çocuk yapıp gidiyorlarmış, arada gelirlerse ne ala. İki arkadaşımla Tayland deneyimlerimi paylaştığımda, okudukları kitapta aynı şeyleri yazdığını söylediler. Eğer Tayland hakkında derin bilgiler edinmek isterseniz;  kitabın adı "Private Dancer - Özel Dansçı".

Keyifli köylü hayatımızın sonuna gelmiştik. Patron otostopa izin vermedi, ben size bilet alırım dedi, tuttu kolumuzdan otogara götürdü. Bangkok'a gitmeye hiç niyetimiz yoktu, 1-2 saat uzağındaki Ayuttaya'ya gidelim dedik. Vedalaştık, otobüse bindik, uyandığımızda Bangkok'daydık. Patron bileti bilerek mi öyle aldı yoksa yanlışlık mı oldu bilmiyorduk ama Bangkok'da olduğumuzun epey farkındaydık. Sessizlik oldu, düşündük, madem öyle hadi biraz para kazanıp kaçalım dedik. 4-5 gün kaldık, benim kartpostallarımı, Kasia'nın fotoğraflarını sattık. Sonra vizelerimizin son günü geldi. Tesadüfen Kasia ile aynı gün gelmişiz Tayland'a, çıkma vaktiydi. Nereye gideceğimize karar veremedik. Şimdilik Malezya'ya gidelim sonrasını düşünürüz dedik. Başladık otostopa. Otostop Tayland'da hem çok kolay hem de çok zor. Genelde bilet alıp otobüse ya da trene bindiriyorlar. Bir anne kız arabasına aldı bizi. Anne otostopa izin vermeyip gara götürdü, biletlerimizi aldı.
Trene binmeden tuvalete gidersiniz, parasını biz ödedik dedi, ne diyeceğimi bilemedim, içimden pes dedim! Yolda yersiniz diye aldığı yemekleri bitiremedik.

Penang, Malezya'ya vardık. 2-3 gün kaldık. Kamboçya, Endonezya, Miyanmar hatta Sri Lanka bile derken, Bangkok'ta bulduk kendimizi. Biraz daha para kazanıp, Koh Phangan'a gidip dinlenecektik. Tayland sınırına gittik, Kasia daha önce karadan 2 giriş yaptığı için almadılar. Benim ilk kara girişimdi, sorun yoktu. Napalım derken başka bir yol bulduk. Malezya'nın Langkawi adasına gidip, feribot ile Tayland'ın bir adasına geçtik, yani denizden girdik. Sonra tekrar otostop ile Bangkok'a vardık. 4-5 gün sıkı çalışıp, Koh Phangan'a doğru yola koyulduk. Bu arada toplamda 4000 km yapmışızdır. Yorgunduk, Phangan'ı iple çekiyordum. Feribota da otostopla bindik, yok feribotu durdurmadık, feribota giden kamyona otostop çektik. Sonunda vardık! Kasia ile yolları ayırma vakti gelmişti. Birbirimizi hala epey seviyoruz, çok eğlendik ama sıkılmıştık yol arkadaşlığından. Benim ilk yol arkadaşlığı deneyimimdi ve hiç bana göre olmadığını anladım. Yalnız kalmaya ihtiyacımız vardı, dolayısıyla ayrıldık. Aynı adadaydık ama birlikte değildik. Zaten ülkesine dönmesine 8 gün vardı. Ben Phangan'da kaldım, 4-5 gün sonra Kasia aileme hediye alacağım diye Bangkok'a geri döndü, ordan Malezya'ya gidip uçağına bindi deli.

Koh Phangan oldukça güzel ve leş bir ada. İkiye ayrılmış durumda. Sağ tarafı avrupalı ergenlerin sürünene kadar içip partiledikleri bölge. Sol tarafı tamamen farklı  yoga okulları, doğa, huzur, çok güzel müzisyenler ve gezginlerin olduğu büyülü bir bölge. Bir zen plajı var ki, favorim. Öldüm mü acaba demenize sebep olacak bir  gün batımı zamanı var. İnanın muazzam, büyülü, başka bir şey. Kızıl gökyüzünün altında, gezgin müzisyenler çalıyor, güzel kadınlar dans ediyor, deniz kıpırdamıyor ve o da kızıl! Her gün başka bir tiyatro izletiyor güneş. Çok acayip, çok! Dünyanın geri kalanı umurunda olmuyor, sanki dünya oradan ibaretmiş hissi var, valla büyülü!
25 gün kaldım, 22 gün oradaydım. Diğer günler çok yağmurluydu gidemedim. Adanın leş tarafında kalıyordum çünkü hosteller çok ucuzdu. Herkesin motoru vardı ama ben kiralamadım çünkü herkesin motoru 2 kişilik. Her gün en az 20 km otostop ile gidip geldim diğer tarafa. Sadece uyumak için hostele dönüyordum, dönersem. Motor kiralamamam çok insanla tanışmama ve romantik anlara neden oldu. Pişman değilim...
 
Meşhur dolunay partisine gitmedim çünkü kitleyi kaldığım hostelden yakınen tanıyorum. Sarhoş ergen avrupalı kusmuğu seyredip, dünyanın her yerinde duyabileceğim müziği dinlemek bana göre değildi. Bazı özel orman partilerine gittim, sıradanın çok dışında partiler ve mekanlar vardı.

Koh Phangan'ın özel bir gücü olduğuna inanıyorum. Ada dışında hayat yokmuş hissi veriyor, ayrılmak zor. Bilet rezervasyonu veya vize sorunu yoksa, giren çıkamıyor. Bana Lost dizisini hatırlattığı çok oldu. Her şeyi unutturuyor. Vizemin bittiğini unuttuğum gibi. 2 gün fazla kalmış olduğumu farkedince apar topar ayrıldım, 30$ ceza ödedim, pişman değilim. Neyse Endonezya Dünya Rainbow Buluşması zamanı gelmişti. Cozy ile yine otostop ile Kuala Lumpur, Malezya'ya gittik.

Tayland maceramın sonuna gelmiştim. Siyah, beyaz ve pembeydi. Tayland'da aradığın her şeyi bulabilirsin, cennet ya da cehennem, tamamen enerjine ve tercihlerine bağlı. Bangkok'a tekrar gitmeyi hiç istemiyorum ama tecrübelerim kesin gideceğimi söylüyor (postu bitireli 5 dk olmamıştı, amcamla mailleşiyorduk, kasımda Tayland'da buluşmak için. Biletler çok pahalı Bangkok'da buluşmamız şart dedi, kasımda Bangok'dayım :). Tayland diye bir ülke yok, avrupanın ortak kullandığı bir yere dönüşmüş. Tek kaynağı turizm ve oldukça yozlaşmış. Hatta gördüğüm en yoz ülke. Çok dolaştım, derinlere daldım ama turistsiz toprak parçası göremedim. Taylandlı bir arkadaşım şöyle demişti; bir sürü restoran - bar var, ismi yabancı, sahibi yabancı, çalışanları yabancı. Ülkemde kendimi yabancı hissediyorum... Tayland'ın özeti budur bende!

Aşırı kralcılık var. Çok seviyorlar ya da sevmek zorundalar. Bir kaç yakın arkadaşım, sevmek zorunda olduklarını söyledi, emin değilim. Her sokakta, her evde kralın fotoğrafını görebilirsiniz. Milyon kere görmekten sıkıldım ve buna maruz kalmak hiç hoşuma gitmedi. Köyün birinde bir kaskın arkasında "kralımı seviyorum" yazısını gördüm. Özetle Tayland'ın samimi ya da zorunlu kralcı yanını hiç sevmedim.

Noddle ve bazı balıklar hariç, yemeklerini çok sevmedim. Bazı ev yapımı güzel yemekler yediğim oldu ama benim fikrim Tayland mutfağının çok abartıldığı. Tayland mutfağına süper dersek Türk mutfağına ne deriz? Endonezya'nın Borneo adasının yemeklerinin lezzetine ayıp etmiş oluruz. Bu arada yemek demişken; ayran özledim, ekmek özledim, peynir özledim, simit özledim, boyoz özledim, mantı özledim. PİRİNÇ ÖZLEMEDİM!  

Tayland çok karışık, içine kapalı, anlaşılması zor bir ülke. Eğer anlamak istersen çok zamana ve enerjiye ihtiyacın var. Beni fazlasıyla yordu. Turist olmayarak yolun düşerse, iyi şanslar dilerim...
 
Şimdi Endonezya'dayım. 1 ay Rainbow kampında kaldım, 1 ay Endonezya'yı dolaştım, 2 gün önce işe başladım ve paylaşım yapmaya fırsatım oldu.  Fotoğraf makinem bozulduğu için çok fazla fotoğrafım yok. Aşağıda göreceğiniz fotoğraflar için Kasia'nın makinesini kullandım. Elimden geldiğince kısaltmaya çalıştım, epey hikaye unuttum, atladım ama yine de uzun bir yazı oldu. Buraya kadar okuduysan teşekkür eder, hasretle öperim...

Sevgiler...

The adventure started nicely, the night was badly done. Macera güzel başlamıştı, gece kötü bitti.

After new and big adventure started with accident. Yeni maceramız kaza ile başladı.

I took this photos from polise, I keep my head. Bu fotoğrafları polisten aldım, kafamı tutar haldeyim.

The police office was close to the beach. Kaldığımız polis merkezi plaja yakındı.

He took us him car and bought lunch for us, we forgot him name and called Good Man. He said many time; I am jealous of you. Bizi arabasına aldı, güzel bir öğle yemeği ısmarladı, adını unuttuk, İyi Adam diye bahsettik. Sizi kıskanıyorum diyip durdu, çok tatlı adamdı.

Preparation to fantastic trip. Maceralı yolculuğa hazırlık.

18 hours by ambulance. Ambulansta 18 saat.

That place. Italian village. Bahsettiğim İtalyan köyü dedikleri yer, ya da biz öyle anladık.

There is shower in every corner like this. Her köşede böyle duşlar var.

The smartest kid I ever. Tanıdığım en zeki çocuk.

And reached to the ourland. Boss and her BF. Patron'un yerine vardık sonunda. Yanındaki de sevgilisi.

We stayed at this house 8-10 days. 8-10 gün bu evde kaldık.

She does not know cooking so had to wash dishes :) Yemek yapmayı bilmeyen bulaşığı yıkar...

Yummy, lezzetli.

Resting and eating spot there is small lake behind. Dinlenme ve yemek yeme yerimiz. Arkada küçük gölümüz...

Our shower. Duşumuz.

We visit this family twice. They were pretty nice. Bu aileyi 3 kez ziyaret ettik, çok iyiler...

I am in the middle of an organization that I do not know what is it. Yine ne olduğunu bilmediğim bir şeyin içindeyim.

Boss gave as this bike. Patron'un bize verdiği motor.

One of the village party women. Köylü, partici kankalarımızdan birisi.

He is not flying, just running for help to Kasia. Adam uçuyor gibi görünüyor ama aslında ayağı çamura batmış Kasia'nın yardımına koşuyordu :)

From the village. Köyden.

Our market in the village. Köydeki bakkalımız.

And the king of the Boss. Real Boss. I love youuu. Ve Patron'umuz. Patronların kralı

Kasia was sleeping, I was turning around by bike, villages invited me for breakfast, I seemed very nice, I said wait I am coming quickly. I awoke Kasia and came back together. Everyone was surprised :) Kasia uyurken motorla etrafta dolaşıyordum, köylüler kahvaltıya davet ettiler, kahvaltı güzel görünüyordu, bekleyin hemen geliyorum dedim. Gittik Kasia'yı uyandırdım, birlikte döndük. Herkes şaşkındı :)

If you do not know Thai language, the things a bit hard. We wanted to eat fried noddle with egg, he misunderstand and put uncooked eggs to boiled noddl. Dil bilmeyince işler bazen çok zorlaşıyor. Kızarmış noddle sipariş etmiştik, haşlanmış noddle a pişmemiş yumurta kırdı ablamız.

From the village. Köyden.

Side neighbor from the village. They gave us sticky rice every morning. Köyden yan komşumuz. Karısı her sabah ekmek niyetine yenilen yapışkan pirinç verdi.

From the village. Köyden.

From the village. Köyden.

Time to leave from the village. Köyden ayrılma zamanı geldi.

And unfortunately again Bangkok but things are okay. Maalesef tekrar Bankok ama işler yolunda.

Bangkok

Bangkok

Bangkok

Way of Malaysia. Malezya yolu.

Way of Malaysia. Malezya yolu.

Way of Malaysia. Malezya yolu.

Way of Malaysia. Malezya yolu.

We were in a city again wher we do not know the name and saw this Thai Box in the Street. The boys were fighting like Professional boxer and people were quite exited because of betting! Yine ismini bilmediğimiz bir şehirdeyiz ve sokakta bu manzarayla karşılaştık. Tai Boksu. Çocuklar prof boksötler kadar sertti, kitle heyecanlıydı, bahisler havada uçuşuyordu...

Another hot city where we do not know the name. İsmini bilmediğimiz başka bir sıcak şehir.

After we got back to Bangkok and we had quite nice spot to sell our stuff. Bangkok'a geri döndük ve bu kez yerimiz çok şahaneydi.

Bangkok is over. We were on the Koh Phangan road. Bangkok bitmişti bu seferlik. Koh Phangan yolundaydık.

And Koh Phangan...

And summury of Thailand dream. If you want to see my all postcards  click on link.  Ve Tayland kartpostalım. Diğer ülkeler için çizdiğim kartpostallara linkten ulaşabilirsiniz. https://www.behance.net/gallery/33841530/1DREAM1WORLD-Postcard-Series